Είναι πραγματικά απίστεφτο το επίπεδο της προεκλογικής αντιπαράθεσης στο ΠΑΣΟΚ. Και ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Βαγγέλης Βενιζέλος μιλάνε για μάχη στα συμφέροντα που και καλά δεν επιτρέπουν στην ηγεσία να προχωρήσει σε ριζοσπαστικές αλλαγές πολιτικής. Μας δουλεύουν όλους μου φαίνεται και ο αγώνας τους μοιάζει ολοένα και πιο ανούσιος.
Θεωρητικά και οι δύο υποψήφιοι έχουν και την απαραίτητη μόρφωση αλλά και την ιστορία στα κοινά του ΠΑΣΟΚ επί πολλά χρόνια. Το θέμα είναι πως οι αερολογίες πάνε και έρχονται και γενικά πλανώνται στο εσωτερικό του κόμματος.
Στην τελική έχουμε τα ίδια πρόσωπα σε διαφορετικές ομάδες να διαλαλούν τα ίδια και τα ίδια.
Κανείς δεν αμφιβάλλει για την πολιτική ικανότητα του Γιώργου Παπανδρέου αλλά ούτε και του Βαγγέλη Βενιζέλου. Αλλά πως κάθεται κάθε φορά και βλέπουμε τους ίδιους στο προσκήνιο μετά από <<αλλαγές>> αλλά και <<μεταρυθμίσεις>>. Τα πρόσωπα είναι τα ίδια εδώ και πολλά χρόνια.
Καινοτομικές κινήσεις ουσίας όπως για παράδειγμα η συνεργασία με Μπουτάρη για τον Δήμο Θεσσαλονίκης δεν έγιναν και ούτε πρόκειται να γίνουν με τα σημερινά δεδομένα. Βάζω στοίχημα ότι η επιλογή υποψηφίου έγινε με βάση τα πιο έντονα συναισθήματα πατριωτισμού των κατοίκων της συμπροτεύουσας και όχι με αποφασιστική-ριζοσπαστική πολιτική πρόταση, όπως και διαφαίνεται από τις μετέπειτα κινήσεις της παράταξης Μπουτάρη στο δημοτικό συμβούλιο της Θεσσαλονίκης.
Παιδιά με τα ίδια και τα ίδια πάλι αντιπολίτευση για να μην πω ούτε καν αξιωματική στις επόμενες εκλογές.
Το μισό υπουργικό συμβούλιο επί Σημίτη και το άλλο μισό από τα χρόνια του Αντρέα είναι ξανά στο προσκήνιο και σύσσωμο μιλάει για αλλαγές. Δηλαδή όλοι που συνέβαλλαν στην μούντζα που πήρε το ΠΑΣΟΚ από μεγάλη μερίδα παραδοσιακών ψηφοφόρων της δεκαετίας 80 επιμμένουν οτί είναι οι κατάλληλοι να φέρουν την αλλαγή στο κόμμα.
Καλά κρασιά...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου